زن، سرچشمه خلقت و آرامش جامعه
یادداشت _ در آستانه روز زن و روز مادر، بار دیگر فرصتی پیش میآید تا نگاه خویش را از هیاهوی روزمره برگرفته و به سرچشمه زندگی بنگریم؛ به زن، به مادر، به آن مظهر بیتکلف عشق که حضورش معنا و تداوم هستی را رقم میزند.
در فرهنگ ایرانی ـ اسلامی، زن نه تنها نیمی از جامعه، بلکه محور تربیت، رشد و تعالی انسان است. قرآن کریم، زن را در مقام «نفس واحده» مینشاند؛ یعنی شریک در جوهر خلقت، هممرتبه با مرد در انسانیت و کرامت. از دامان مادری که محبت را درس نخست زندگی میکند، فرزندی برمیخیزد که مهر و مسئولیتپذیری را در جان جامعه جاری میسازد.
زن ایرانی، در تاریخ این سرزمین، همواره نماد پایداری، معرفت و مهر بوده است؛ از بانوان فرهیخته و دانای گذشته تا مادران ایثارگر امروز. او با صبر و دانایی، سختیها را به درس زندگی بدل کرده و خانه و میهن را در پرتو عشق خود آرامش بخشیده است.
روز زن و روز مادر، یادآور آن است که هیچ جامعهای بدون احترام به زن، به شکوه انسانی دست نمییابد. زن، آموزگار نخستین اخلاق و ایمان است؛ و مادر، تداوم آن آموزه در نسلها. جهان از دستان او معنا میگیرد، و قلبهای بیشمار از آغوشش آرام میگیرند.
امروز، در گرامیداشت روز زن و تولد دخت گرامی پیامبر اسلام، فراتر از تبریکهای نمادین، باید به شناخت دوباره مقام زن و جایگاه مادر در ساختار فرهنگی و اجتماعی کشور بیندیشیم؛ اینکه چگونه با پاسداشت منزلت آنان، ریشههای اخلاق، تربیت و امید را در جامعه خود محکمتر سازیم.
به همه زنان و مادران ایران زمین، درود و سپاس از ژرفای جان.
باشد که مهرشان، آیینه تابناک فردای این سرزمین بماند.
توانگر
