یادمان شهدای البرز تا کنگره شهدا، شهید احمد رشیدی طاشکویی
میان کوچه‌های کُهن کرج، زمستانی آبی از نفس‌های حسین و مادری پرمهر شکل گرفت؛ نوزادی که بعدها نام احمد رشیدی طاشکویی را بر تابلوی زمان نوشت.
در سحرهایی از جنس شهامت، او کودکی را در چهارصد دستگاه آموخت و مردانگی را در سومار، میان غبار عملیات مسلم ابن عقیل، معنا کرد. گم‌شده در افق اما جاوید در دل‌ها؛ ردپای احمد هنوز در هوای البرز جاری‌ست، نفس تازه‌ای برای سرزمین.
گلزار شهدا هر بامداد، قصه‌ای از بازگشت ناتمامش را زیر آسمان کرج زمزمه می‌کند. احمد رشیدی طاشکویی، با چشمان باز و رؤیای تحقق نیافته، در خاطره هر کودک، در بغض هر مادر، در تابش هر صبح. سوگوار رفتنش نیستیم… بلکه مسحور حضوری هستیم که هیچ‌گاه نمی‌رود؛ شکوفه‌ای که هرگز پژمرده نمی‌شود.
