نامگذاری خیابانها؛ میان احساس و عقلانیت شهری

نامگذاری خیابانها؛ میان احساس و عقلانیت شهری

یاد داشت ـ در نشست اخیر شورای اسلامی کلانشهر کرج، مجتبی حاجقاسمی — دبیر شورا — با صراحت و صداقتی کمنظیر، موضوعی را مطرح کرد که معمولاً در هیاهوی جلسات مدیریتی کمتر شنیده میشود: «ضرورت پرهیز از تصمیمات احساسی در نامگذاری معابر شهری.»
وی با اشاره به خیابان «۴۰۴ شرقی» در فاز۴ مهرشهر کرج که به نام پدر شهید خود نامگذاری شده بود، تأکید کرد: «بپذیریم اسم آن خیابان ۴۰۴ شرقی است، نه حاجیقاسمی. مردم با آن ارتباط نمیگیرند و ما نباید در تصمیمگیریهای شهری جوزده عمل کنیم.»
این سخنان، در ظاهر ساده اما در عمق خود حامل پیام مهمی دربارهی هویت شهری و مسئولیت اجتماعی تصمیمگیران است. نام هر خیابان تنها یک تابلو نیست؛ بخشی از «نقشه ذهنی» و حافظهی شهری مردم است. اگر این نامها بدون توجه به بافت فرهنگی، تاریخی و نیازهای آدرسپذیری انتخاب شوند، نتیجهاش سردرگمی شهروندان، فراموشی هویت محلات و حتی بیاعتبار شدن سیاستهای شهری خواهد بود.
- تفرجگاه پارکرود در حاشیه رودخانه کرج گشایش یافت21 خرداد 1402
- ترافیک بهشت سکینه، زندگی مردم کمالشهر را مختل کرده است19 فروردین 1404
نامگذاری معابر باید محصول پژوهش، هماندیشی و احترام به مردم باشد. یاد شهدا، مفاخر و بزرگان باید در جایگاهی گرامی حفظ شود، اما در قالبی که با منطق شهری و حس تعلق مردم همخوانی داشته باشد. آنچه حاجقاسمی بر آن تأکید کرد، توازن میان عاطفه و عقلانیت در تصمیمسازیهای شورا است؛ توازنی که اگر رعایت نشود، ممکن است آیندگان با لبخندی طعنهآمیز به نقشه شهر بنگرند و از ما بپرسند: «چرا به سادگیِ فهم شهر، پشت کردید؟»
کلانشهر کرج امروز در آستانه بلوغ هویتی است؛ فرصتی مغتنم که با نگاه علمی، مردممحور و آیندهنگر میتواند شهر را از پراکندگی نامها و سردرگمی نشانهها نجات دهد.





