بولینگ در ایران؛ رشته‌ای پرامید، اما بی‌پناه
بولینگ، ورزشی که در بسیاری از کشورها به نمادی از رقابت سالم و تفریح خانوادگی تبدیل شده، در ایران همچنان در حاشیه مانده است. برخلاف کشورهای آسیای شرقی و حتی همسایگان حاشیه خلیج فارس، که بولینگ را به‌عنوان یک ورزش همگانی و حتی حرفه‌ای توسعه داده‌اند، در ایران این رشته هنوز درگیر کمبود زیرساخت و بی‌توجهی نهادهای دولتی و ورزشی است.
زیرساخت‌ها؛ یک رویای ناتمام
با وجود جمعیت جوان و مستعد، اکثر شهرهای ایران از کمبود سالن‌های استاندارد بولینگ رنج می‌برند. به‌عنوان مثال، کلانشهر کرج با بیش از دو میلیون نفر جمعیت، تنها یک سالن غیراستاندارد و فرسوده در اختیار دارد و حتی برای برگزاری رقابت‌های استانی مجبور است به سالن‌های تهران پناه ببرد.
ورزش فراموش‌شده در رسانه‌ها
ورزش بولینگ در ایران اغلب قربانی فضای رسانه‌ای پرهیاهوی فوتبال و کشتی شده است. مسابقات بولینگ، حتی در سطح ملی، به‌ندرت در صدر اخبار ورزشی دیده می‌شود و همین مسئله به کم‌توجهی به آن دامن زده است. به گفته کارشناسان، نبود تبلیغات کافی و نبود حامیان مالی جدی، بولینگ را به رشته‌ای نیمه‌جان تبدیل کرده است.
استعدادها؛ سرمایه‌هایی که نادیده گرفته شده اند
در همین حال، ورزشکارانی که در رشته بولینگ فعالیت می‌کنند، در اغلب موارد با هزینه شخصی و در شرایط نامناسب تمرین می‌کنند. بسیاری از آنها، به‌ویژه زنان و دختران جوان، به دلیل نبود سالن اختصاصی، با موانعی چون محدودیت تمرین و نبود مربیان حرفه‌ای دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
مسئولان؛ وعده‌ها و انتظارها
اگرچه مسئولان ورزشی فدارسیون و استان‌ها، از جمله استان البرز، بارها از عزم جدی برای گسترش این رشته سخن گفته‌اند، اما در عمل، بولینگ همچنان جزو «اولویت‌های فراموش‌شده» باقی مانده است.
مجید طاهرخانی، رییس کمیته بولینگ هیات بولینگ و بیلیارد استان البرز، در گفت‌وگویی با خبرنگار ما می‌گوید:
«بولینگ استعدادهای خوبی دارد، اما زیرساخت‌هایش در ایران بسیار ضعیف است. خیلی از کلانشهر های کشور حتی یک سالن استاندارد هم ندارند.»
چشم‌انداز؛ راهی به سوی المپیک!؟
با توجه به تلاش‌های جهانی برای اضافه‌شدن بولینگ به فهرست رشته‌های المپیکی، ایران نیز می‌تواند با سرمایه‌گذاری صحیح و تقویت زیرساخت‌ها، گامی مؤثر در مسیر توسعه این ورزش بردارد. کارشناسان می‌گویند: «بولینگ می‌تواند علاوه‌بر نشاط اجتماعی، فرصت‌های مدال‌آوری را در سطح آسیا و حتی جهان فراهم کند.»
سخن آخر
بولینگ در ایران نیازمند نگاهی نو است؛ نگاهی فراتر از ورزش تفریحی، نگاهی که استعدادها را ببیند، زیرساخت‌ها را بسازد و به رقابت‌های بین‌المللی بیندیشد. تا آن روز، توپ‌های بولینگ همچنان در سالن‌های غیراستاندارد می‌چرخند و پین‌ها، یکی‌یکی، قربانی کم‌توجهی‌ها می‌شوند.
پايگاه خبری شهرداد
