یادمان شهدای البرز تا کنگره شهدا، شهید «سید كمال قریشی»
فرمانده خوش‌اخلاق جبهه و مداح بی‌ریای کرج بود؛ مردی که همیشه برای باقی ماندن قلبش با خدا، این دعا را بر زبان داشت: «خدایا، آنقدر مال و منال دنیایی بده كه باز هم بگویم بده، اما نه آنقدر كه فراموشت كنم.»
از روزهای آغاز جنگ، کنار همرزمانِ شهید چمران جنگید، سال‌ها برای مردم و یتیمان بی‌ادعا هزینه کرد، و همیشه خدمت به خلق و مسجد را بالاتر از هر چیزی می‌دانست.
او با صدای گرمش در مناقب اهل بیت، دل‌ها را نرم می‌کرد
و وقتی وقت انتخاب رسید، بی‌نام و نشان بودن را به شهرت ترجیح داد. در کربلای ۵، در حالی که پسر کوچکش هنوز “بابا” را یاد نگرفته بود، پرکشید و در روستای خودش آرام گرفت.
همیشه با ذکر خیر و یادگاری از تواضع، جمعی را بی‌منت شاد و نورانی می‌کرد. روحش شاد و راهش پررهرو .
